Savaşın İçinden

Canım Babacığım;

Yine yazıyorum, çünkü yazmadan bu çığlıklara dayanamıyorum. Sen bizi oralarda korurken, canla başla savaşırken, gözlerinin önündeki dehşeti burada hissediyoruz. Çünkü aynı dehşet buralarda da yaşanıyor.

Bu savaş neden baba? Neden bizim canımızı istiyorlar?

Dün yakınlardaki bir kasabaya bomba atıldı. Sanki yanı başıma düşmüşcesine korktum.

Annem: "Çocukları öldürmeyecekler" diyor ama çocukların çığlıklarını duyuyorum baba....

Bomba sesleri saatler geçtikçe yaklaşıyor. Çığlıkların şiddeti de katlanarak artıyor. Artık evde duramaz oluyoruz da, durmaktan başka çaremiz olmadığını da biliyoruz. Belki de dakikalar sonra buralarda bombalanacak. KORKUYORUM... Korkum ölmekten değildir baba, korkum henüz yeni "BABA" diyebilen kardeşimin ölmesindendir. 

Borsa Nasıl Oynanır  inovasyon nedir    Borsa Yorumları    Petrol Fiyatları    Bilgisayar Nedir

Baba...

Söyle onlara bari çocukları öldürmesinler. Bilirim ki ölen çocuklar büyüyemezler, şeker de yiyemezler. Tamam şeker yemesinler ama ölmesinler de...

Canımın içi babama

Sevgilerle...

Not: Bu yazıyı, içimden geldiğince isimli bir blogdan aldım. Blogda "güneşsiz yaşayamayan, yazmayı seven, hayal gücü iyi ve iyi bir gözlemci..." yazıyormus. Bence gayet de iyi yazıyor, benim bu son Gazze olaylarından sonra artan öfkeme de bir nebze tercüme oldu. Tesekkurler.