Kovulmadim, Ben Istifa Ettim!

Elbette her patron kendi işe aldığı bir çalışanını gün gelir kovabilir. Ancak bizim patron bu kararin vicdani sorumlulugunu okuyuculara devretmeyi tercih etmiş. Kendisini biraz anlayabiliyorum. Yıllar önce girdiğim bir şirkette daha bir ayım dolmadan bana bağlı 4 çalışanın işine son vermem istenmişti. Performanslarının iyi olmadığını biliyordum ama çok az tanıdığım insanlara yol vermek zorunda kalmak beni fevkalade rahatsız etmişti. İlk yöneticilik deneyimim olduğu için çok etkilenmiştim sanırım. Sonuçta bu işi İK müdürüne ihale ve havale ettim, kendim bulaşmadan sıyrıldım. Gerekçe olarak da daha yeni bir yönetici olmamı ve geride kalan çalışanları rahatsız etmemek gerektiğini öne sürdüm.

Demokrasi Nedir   Küresel ısınma Nedir  Özel Üniversiteler

Bir okuyucu olarak EkonomiTürk'ün okuyucularının beklentilerinin son dönemde karşılanmadığına ben de inanıyorum. Blogu ben okumaya başladığımda yazılar çok daha doyurucuydu.

Ben kendi yazılarımı yazıyorum, sonra da bakıyorum ki EkonomiTürk tarzı yazılar değiller, kendi blogumda yayınlıyorum. Benim tarzım bir hayli farklı ve takıntılı olduğum konular da bireysel konular. Ekonomi'den fazla anlamam.

Neyse sadede gelelim; Miss Piggy gibi saçlarımı savurup, "sen beni kovamazsın, hele okuyucular hiç kovamaz, ben istifa ediyorum, hıh!" deyip, çekilmeyi seçebilirim ya da demokrasinin işlemesi için oturur anketin sonuçlanmasını bekleyebilirim.

Doğrusu hiç kovulmadığım için (9 defa istifa etmişliğim var ama) ya da oybirliğiyle işten el çektirilmeyi yaşamadığım için ne yapmam lazım bilemiyorum. Çok tuhaf bir durummuş. Belki de Emin Çölaşan gibi kitap yazarım. Bilmiyorum... Öte yandan şeytan dürtüyor: "Ne olacak sanki onlar kovarsa tazminat mı verecekler, bas istifayı, savur saçlarını, erkeklik (!?) sende kalsın" deyip duruyor. Hmmmm... En harbi, en "vay be hatuna bak" dedirtecek tavır ne olurdu bilsem, hemen şimdi uygulamaya alacağım... Düşünüyorum...